Mononukleoza zakaźna to choroba, którą najłatwiej zarazić przy kontakcie ze śliną drugiego człowieka (a mówiąc dokładniej przez znajdujący się w niej wirus mononukleozy). Jest to dość powszechna dolegliwość, dlatego warto wiedzieć jakie są jej objawy, jakie badania pomagają ją zdiagnozować i jak ją leczyć.
Co to jest mononukleoza?
Mononukleoza jest to choroba zakaźna, za której rozwój odpowiada wirus Epsteina-Barr (EBV, Epsteina-Barr virus). Zakłada się, że aż 90 % wszystkich ludzi jest jej nosicielem. Choroba ta może rozwinąć się nawet 50 dni po pierwotnym zakażeniu. Jej przebieg może przypominać przeziębienie (osłabienie, katar, bóle pleców) albo lekkie zapalenie migdałków (ból gardła i podniesiona temperatura). Jest to choroba „jednorazowa”, co oznacza, że po zachorowaniu uzyskuje się całkowitą odporność na wirusa.
-
Jak się zarazić Mononukleoza?
najłatwiej dzieje się to przez pocałunek, dlatego często chorobę tą nazywa się chorobą pocałunków. Z racji tego, że wywołuje ją wirus Epsteina-Barr (w skrócie EBV), przenoszony przez ślinę. Mononukleoza najczęściej atakuje też dzieci, które biorą do buzi wspólne zabawki albo piją z tej samej butelki.
-
Mononukleoza – kiedy zaraża?
wtedy gdy będzie miało się kontakt ze śliną osoby, która jest już nosicielem wirusa. Daje to początek infekcji. Warto wiedzieć, że po zakażeniu wirus EBV zostaje w organizmie ludzkim w postaci utajnionej. Jest to bardzo częste, bo u niemal 99% populacji osób dorosłych stwierdza się obecność przeciwciał świadczących o kontakcie z wirusem.
Jak uniknąć zachorowań?
Prawda jest taka, że jest to bardzo trudne, ponieważ tak jak wspomniane było już wcześniej, wirus mononukleozy (EBV) jest bardzo rozpowszechniony. Kontakt z nim stwierdza się u większości osób dorosłych. Co więcej, przebycie mononukleozy oznacza nabycie trwałej odporności na wirusa Epsteina-Barra, ale cały czas jest się jego nosicielem. Chcąc jednak zmniejszyć ryzyko zachorowania, należy wystrzegać się jedzenia tymi samymi sztućcami i picia z tej samej butelki co inne osoby. Dzieci warto oduczyć wspólnego jedzenia kanapek w szkole z innymi osobami. Warto też uważać, by najmłodsi nie brali do buzi tych samych zabawek. Jest to ważne, ponieważ często nawet po pół roku po ustąpieniu symptomów choroby, wirus znajduje się w ślinie i nadal jest groźny.
Mononukleoza – typowe objawy i choroba bezobjawowa
Mononukleoza – objawy u dorosłych: choroba ta ma najłagodniejszy przebieg u dzieci i młodzieży, najcięższy zaś u dorosłych powyżej 35 roku życia. Najbardziej charakterystycznymi dla mononukleozy objawami są:
- utrzymująca się przez nawet dwa tygodnie gorączka (sięgająca nawet 40°C),
- silny ból gardła,
- obfity katar,
- powiększone migdałki (często z widocznym, szarym nalotem),
- powiększone węzły chłonne: na szyi, pod żuchwą, w pachwinach i pod pachami,(są one wtedy twarde i bardzo wrażliwe na dotyk),
- niekiedy też ból brzucha (spowodowany powiększeniem śledziony, to znaczy gruczołu położonego w lewej górnej części jamy brzusznej).
Mononukleoza bezobjawowa – dotyczy ona najczęściej dzieci w wieku przedszkolnym, u których zarażenie wirusem może nie przynieść żadnych klinicznych objawów chorobowych.
Ile trwa mononukleoza? Same objawy chorobowe trwać mogą od dwóch do trzech tygodni. Kiedy one miną uczucie osłabienia oraz powiększone węzły chłonne mogą utrzymywać się jeszcze przez kilka miesięcy.
Mononukleoza leczenie
Jeżeli same objawy kliniczne nie są wystarczające do zdiagnozowana mononukleozy, to można to zrobić za pomocą badania krwi, gdyż wirus EBV atakuje limfocyty B w krwinkach białych i zmienia je w charakterystyczny sposób. W związku z tym jednymi z najprostszych, a najbardziej skutecznych będą badań będą tzw. testy szkiełkowe, które wykonuje się ambulatoryjnie. Takie testy są dosyć dokładne.
Informacje o przebiegu i charakterystyce badań diagnostycznych w diagnostyce mononukleozy znaleźć można pod adresem: https://diag.pl/pacjent/mononukleoza-ja-rozpoznac/.
Podczas leczenia mononukleozy nie można wskazać jednego leku, a organizm musi uporać się z mononukleozą sam. Można jednak go wspierać podając choremu leki na ból gardła i leki przeciwgorączkowe. Ważne jest wtedy picie dużej ilości płynów oraz wypoczynek.
